Ci sta nu file chiare all’orizzonne
ma ‘ccuscì chiare e lente, stammatine,
‘ccuscì bbianche ca pare si cunfonne
ciele e muntagne, senza cchiù cunfine.
Nu file di ricorde, assopr’a quelle,
si sturcine e s’areturcine, strette
a na fenestr’aperte, a n’ora bbelle
di chi sa quande, ch’arenasce ‘m pette.
Nu tette a n’atru tette e a n’atre stenne
nu fume lente che s’unisce e pije
la vie de lu ciele; e va tremenne
pecché è nu file de malincunie.